Hi, ik ben Nathalie! Dochter, zus en moeder. Ik ben een natuurmens en daarom vaak tussen de bomen te vinden. Ik lig regelmatig in de bosjes om kleine beestjes te fotograferen en ik kan uren naar zoemende bijen kijken wanneer ze druk zijn met stuifmeel verzamelen. Ik geef enorm om de aarde en haar mooie natuur en doe mijn best om vanuit respect en dankbaarheid met haar om te gaan.
Ik houd van een gebalanceerd leven. Work hard en play hard is niet aan mij besteed. Doe mij maar rust en evenwicht. Met mensen vind ik fijn, zonder ook. En heel veel zonnestralen! Ja, de zon…daar kan ik echt niet zonder.
Ik ben moeder van een tweeling; Joah en Yaniek. Twee totaal verschillende jongens. Ze zijn mijn grote liefdes, mijn leermeesters en mijn spiegels. Ik leef niet meer samen met hun vader maar we hebben gelukkig een goede verstandhouding met elkaar en een harmonieuze samenwerking als co-ouders.
Vlak voordat de kids in 2010 ter wereld kwamen, liep ik een zware zwangerschapsvergiftiging op. De jongens werden snel gehaald en hebben er gelukkig niks aan overgehouden. Zelf was ik wel behoorlijk wat treden op mijn gezondheidsladder teruggeworpen. Al weet ik eerlijk gezegd niet hoe gezond ik daarvoor eigenlijk was. Ik was behoorlijk verzwakt en moest tegelijkertijd voor twee baby’s zorgen. Dat ging niet zo lekker en ik sterkte maar niet aan.
Omdat ik na 1,5 jaar nog steeds het energieniveau van een dooie pier had, ben ik een zoektocht gestart. Ik was 32 maar voelde me 92, dat kon niet de bedoeling zijn. Ik kwam op het pad van orthomoleculaire geneeswijze en daar ging een wereld voor me open. Ongelooflijk hoe weinig ik wist over voeding, mijn lichaam, mijn geest en mijn energievelden. Bizar hoe onbewust ik eigenlijk leefde. Of beter gezegd, geleefd werd. Ik kwam er achter dat ik nooit echt had stil gestaan bij wat er nou daadwerkelijk toe deed en wat ik belangrijk vond in het leven. Ik leefde wel maar niet bewust. Ik voer maar gewoon mee op de stroom van het leven wat, zo ontdekte ik later, vooral de stroom van anderen was maar niet die van mijzelf.
Er ging een nieuwe wereld voor me open en ik dook er met volle overgave in. Ik ontdekte hoe waanzinnig complex en geniaal tegelijk ons lichaam in elkaar steekt en hoe je daar goed naar luistert en voor zorgt. Ik ontdekte de kracht van je brein, je mindset, hoe deze ons van alles wijs maakt en hoe je zelf weer de regie over je gedachten neemt. Ik kwam er achter dat we onderdeel uitmaken van een immens groot energieveld en dat we die in ons voordeel kunnen benutten. Ik begon vanuit mijn hart te leven in plaats vanuit mijn hoofd en ervaarde hoe je zo échte verbinding maakt met jezelf en alles wat er om je heen is. Ik vond de natuur altijd al prachtig maar nu voelde ik me met haar verbonden. Wat een rijkdom!
Mijn reis naar een andere manier van leven begon daar, 10 jaar geleden, bij een orthomoleculair therapeut. Sindsdien ben ik via tientallen cursussen, kilometers leesvoer en oneindig veel ervaringslessen, nooit meer opgehouden met reizen. Elke dag voelt voor mij weer als een nieuwe dag in mijn levensreis waarbij ik mezelf regelmatig de vraag stel: wat doet er toe? Waar wil ik mijn aandacht aan geven? Ik leef bewust en vaar mijn eigen koers, dat is sowieso altijd de enige juiste. Betekent dat dat mijn leven nu altijd van een leien dakje gaat? Hell no! Nee hoor, zeker niet. Ik kom nog regelmatig obstakels tegen en val af en toe nog van mij pad af in het lekkere warme water van mijn comfortzone (lees: hardnekkige patronen). Precies zoals het leven het bedoeld heeft. Want als er niks meer te leren valt, dan ben je uitgeleefd. Het grote verschil is dat ik nu wel steeds beter doorzie wat er aan de hand is en daar adequater naar kan handelen. Ik weet wat wel en niet voor mij werkt en dat is een groot gewin. Bewust leven versus leven, het maakt een wereld van verschil.
Ik word er heel gelukkig van als ik een stukje mee kan reizen met de levensreis van iemand anders. Want ik vind dat niemand er alleen voor hoeft te staan. Als ik letterlijk en figuurlijk een stukje naast je loop, kijk ik vanuit een ander perspectief naar jouw leven dan jijzelf. En dat werkt verhelderend. Ik laat zelf ook regelmatig iemand een stukje met mij meelopen. Zo helpen we elkaar door de wondere wereld van het leven. Waarom denk je anders dat we met zovelen zijn? Vast niet om het allemaal alleen te doen 😊